خب بعد از چند پست طراحیطور تو این قسمت از زنگ عمران تصمیم گرفتم یکم به بخش جذاب مالی مهندسی عمران بپردازیم. باشد که رستگار شویم! انواع قراردادها قبلا گفته شده ولی تو این قسمت انواع قراردادها از نظر نحوه پرداخت بررسی میشه.
1. روش فهرست بهایی:
این روش از رایجترین روشهای پرداخت صورت وضعیت ها و تعدیلهای صورت وضعیت پروژه هاست. پیمانکار کلیه فعالیتهای انجام شده را در یک بازه زمانی مشخص اندازه گیری میکند و قیمت کارهای انجام شده رو با فصول دفترچه فهرست بها که هر سال توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی اعلام میشود تطابق میدهد و هزینه فعالیتهای انجام شده را محاسبه و به کارفرما اعلام میکند. این روش، روش دقیقی در پروژه های اجرایی است ولی در پروژه های تحقیقاتی و پژوهشی نقش کمرنگ تری دارد.
2. روش قیمت مقطوع:
در این روش کارفرما بر اساس یک قیمت کل ثابت و مشخص با پیمانکار قرارداد می بندد و لزومی به آنالیز هزینه ها نیست. پرداخت صورت وضعیت ها بر اساس یک ساختار شکست هزینه مشخص و ثابت به پیمانکار انجام میشود. در واقع محاسبه صورت وضعیت ها بر اساس درصد پیشرفت فیزیکی فعالیتها انجام میشود. این روش پرداخت در پروژه های بزرگ مرسوم و رایج می باشد اما اگر مدت زمان اجرای پروژه طولانی شود و قیمتها نسبت به زمان شروع پروژه خیلی افزایش پیدا کند، پیمانکار دچار مشکل خواهد شد.
3. روش کاست پلاست:
در این روش پرداختها به پیمانکار بر اسـاس هـزینه های اجرای پروژه و مقدار مشخصی از سود مورد توافق بین کارفرما و پیمانکارمی باشد و بر اساس مقدار کار انجام شده است نه درصد پیشرفت. البته تو ایران از این روش کمتر استفاده میشه نسبت به دو روش قبلی!
و آمما نتیجه گیری:
ولی در کل بازم به نظرم روش فهرست بهایی خیلی قابل اتکاتر از دو روش دیگس و تو ایران بهتر جواب میده. نظر شما چیه؟
گردآورنده:
مهندس میررضا میریحیوی مدرس و مؤلف کتابهای عمرانی
