1- نیروی محوری:
نیروهایی که در امتداد محور طولی عضو یعنی عمود بر سطح مقطع عضو وارد می‌شوند. نیروهای محوری به دودسته زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:
الف) نیروهای کششی
ب) نیروهای فشاری
الف) نیروی کششی: نیروی محوری است که به افزایش طول عضو می‌انجامد. به‌عبارت‌دیگر، هرگاه جهت نیروی وارده، عمود بر سطح موردنظر و به سمت خارج قطعه باشد، تنش ایجادشده تنش کششی نام‌گذاری می‌شود. یکی از عوامل مهم در محاسبه استحکام مواد، توانایی آن‌ها تحت تنش کششی است.
ب) نیروی فشاری: نیروی محوری است که به کاهش طول عضو می‌انجامد. به‌عبارت‌دیگر، هرگاه جهت نیروی وارده، عمود بر سطح موردنظر و به سمت داخل قطعه باشد، تنش ایجادشده تنش فشاری نام‌گذاری می‌شود. معمولاً تحمل قطعات تحت تنش فشاری، بیش از تنش کششی است.
2- نیروی پیچشی:
گشتاوری که باعث تاب خوردگی عضو می‌شود. مثل نیرویی که برای چلاندن حوله اعمال می‌شود.
به‌عبارت‌دیگر، این بار ناشی از نیرویی است که سعی دارد مقطع را حول محور مرکزی آن بچرخاند؛ که این بار سبب ایجاد لنگر پیچشی در المان می‌شود.
3- نیروی برشی:
نیروهای غیر هم‌جهتی که یک بخش از عضو را در یک‌جهت و بخش دیگر عضو را در جهت مخالف هل می‌دهد. مثل نیرویی که برای پاره کردن ورق کاغذ اعمال می‌شود. به بیان ساده‌تر، هرگاه جهت نیروی وارده، موازی با سطح موردنظر و یا به عبارتی عمود بر بردار نرمال آن سطح باشد، تنش برشی در جسم ایجاد می‌شود. علامت تنش برشی در معادلات مکانیک، تائو”τ” (از حروف یونانی) می‌باشد.
4- نیروی خمشی:
خمش، گشتاوری است که منتج به خم شدن عضو می‌شود. مثل نیرویی که برای خم کردن لوله اعمال می‌شود.
به‌عبارت‌دیگر، این بار ناشی از نیرویی است که سعی دارد مقطع را عمود بر محور طولی آن بچرخاند؛ که این بار باعث به وجود آمدن کشش و فشار در تارهای فوقانی و تحتانی المان می‌شود.
